Technologia szkieletowa drewniana

Stałym elementem tej technologii jest drewniany szkielet, natomiast pozostałe elementy, takie jak sposób wykonania podłogi i stropu czy wykończenia ścian, są zmienne.

W klasycznym wariancie konstrukcję stanowią słupy, a przestrzeń między nimi szczelnie wypełniona jest wełną mineralną. Wewnątrz konstrukcja pokrywana jest folią paroizolacyjną i wykończeniem, a od zewnątrz mocowane jest poszycie z płyt drewnopochodnych, usztywniających konstrukcję. Podłoga i strop wykonane są z drewna.

W wersji zmodyfikowanej, która jest bardzo popularna w naszym kraju, stosowane są elementy typowe dla budynków murowanych. Podłoga drewniana zastępowana jest typową podłogą na gruncie, a na ścianie do podkładu z płyt drewnopochodnych mocowana jest, zamiast elewacji, druga warstwa ocieplenia. Całość wykańczana jest tynkiem cienkowarstwowym na warstwie kleju zbrojonego siatką. Dzięki temu dom jest cieplejszy i z zewnątrz nie różni się od typowych budynków murowanych.

Zalety i wady technologii szkieletowej drewnianej

Budowa dom szkieletowego drewnianego przebiega znacznie szybciej niż murowanego, który powstaje zwykle przez co najmniej dwa sezony. Do szkieletowego można się wprowadzić nawet w kilka tygodni po rozpoczęciu prac, a co ważne większość robót można prowadzić nawet zimą.

Wadą domów w technologii szkieletowej jest niewielka zdolność ścian do magazynowania ciepła, gdyż momentalnie się nagrzewają i równie szybko stygną. Może to być niedogodnością, jeśli przez pewien czas nie działa ogrzewanie i pomieszczenia znacznie szybciej się wychładzają. Można jednak rozwiązać ten problem, planując na etapie projektu precyzyjne sterowanie ogrzewaniem.